İnsanlarına başka ölümler sunan, sunmaya zorlanan ülke. Başka başlıyor, bambaşka bitiyor burada hayatlar. Kimi çocukların derdi Emmy teyzesinin yaptığı elmalı turtadır ya hani, televizyonda izler, “lan nasıl bir hayat bu?” dersin; işte bu coğrafyanın çocukları bilmez turtanın ne olduğunu… Yan cepheden ahşap görünümlü arabalarla değil, alabildiğine zırhlı tanklar arasında, ellerinde sapanlarla geçer ömürleri…
Sonra bir gün, annesinin kucağında mı, bir sokak arasında mı, yoksa 11 yaşındaki çocuklar için savaşma teknikleri adlı, war101 kodlu derste mi bilinmez, ölüverirler… Ve öldüler…
“O ülke adanmış ülkedir, tümümüzün yol alıp gittiği; ama bir türlü varamadığı… Filistin’e doğru giden adımlarımızı yitirirsek sağırlaşacağız, dilsiz kesileceğiz, körleşeceğiz! Ölü varsak dahi oralara varmak zorundayız!..
Trajan Petrovski
gerçekten nasıl bir hayat bu, nasıl bir sıkışmışlık. nasıl yorum yaparsın ki böyle bir şeye. ayrıca hamas’et edebiyası laf öbeğini ilk yılmaz özdil kullandı, hayırlı olsun.
http://www.avaaz.org/en/gaza_time_for_peace/?cl=161816635&v=2606
250 bin imza hedefleniyormuş. avaaz eski ve geniş bir sitedir. nereye varacak bilmiyorum ama benden söylemesi.