Sitenin en altına bir sayaç koyduğumuzun ve bu sayaca göre bugün sitenin 1700. günü olduğunu biliyor musunuz? Muhtemelen hayır. Peki bilmenizin gerekmediğini ben biliyor muyum? Muhtemelen evet. “1700 ne ki? Ne gibi bir önemi var” derseniz eğer, verecek cevabım var mı? Muhtemelen yok. 2000’e kadar beklese miydim acaba? Üff çok var daha… Gerçi bakmayın 1700’ün kulağa az birşeymiş gibi gelmesine, nerden baksan bir 5 yıla tekabül ediyor. Tam değil de, götün götün yanaşıyoruz. Zaman zaman...
Ne uzak ülkeleri işgal ettiler, ne de yakıp yıktılar. Hiçbir zaman utanç verici kazanç istekleri olmadı. Tek istekleri atalarından kalan bu topraklarda barış içinde yaşamaktı. Yaşam kendine has dengesiyle sürüp giderken, yüksek dağların zirvelerinden Akdeniz uygarlığına vuran ışıkları binlerce yıl sonra bile yanmaya devam etti. Ve yazı hep yanında taşıyan güneş yağmur bulutlarını ardında bırakıp tutkuyla ışıldığında Likya’ya yolu düşenler buraya “Güneş Yolu” dediler. Xanthos...
buraya bakarlar
Bilen bilir, Demreli’yim. Hep övündüm Demreli olmakla ve pek bilinmemesiyle. Alfredo şurada Demre’yi ilgilendiren bir yazı yazınca, siteye Demre hakkında bir şeyler yazmadığımı farkettim. 1984 yılında doğmamla başlayan macera, 1994 yılında ciddi bir kırılma yaşasa da doğduğum, doyduğum, sevdiğim, özlediğim memleketim, hasretimdir Demre. Daha somut ifade edeyim o halde; turizm cenneti olmakla tarım kenti olmak arasında kalmış, bocalamış, aslında kimliğini kaybetmiş ve hala bulamamış...
Bilindiği gibi .tr uzantılı alan adlarının satış ve kontrolü ODTÜ’nün elindeydi. Ama yeni yapılan düzenlemeyle bu yetki 1990 yılından beri ikincil düzey alan adı satışı yapan ODTÜ’den alınarak Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu’na verildi. Çok canti bir isme sahip olmasına rağmen çağı yakalamaktan oldukça uzak, bürokratik hantallığın zirve yaptığı bir kurum olduğuna adım gibi eminim ben. Peki bunu neye dayanarak söylüyorum?
Yaşlı Teyze: Deniz Feneri ne oldu, deniz feneri? Yediğiniz paralar ne oldu?
Bakan Şahin: Deniz Feneri yargıda. Gereği yapılacak.
Yaşlı Teyze: Yargıdaymış. Seçim bitince o da biter. Hadi gidin size rey-mey yok. (Ellerle “yürü git” hareketi)
Bakan Şahin: Sizden oy istemiyoruz. İstediğiniz yere verebilirsiniz. (Bakan basar, gider)
Yaşlı Teyze: Yol yapıyorlar, kim yol istiyor? Fabrika açsınlar çoluk çocuk çalışsın. Boşta geziyorlar…
Avrupa’nın tarihi dokusuna ve bu dokunun korunmasına hayranlık duyduğunu söyleyerek kendini tarih bilimci edasında gösteren, dışarı çıktığı zaman da Unkapanı kemerlerin trafiği yoğunlaştırdığını düşünen bir toplumun evlatlarıyız. Atalarımızdan bu yana maalesef ki övündüğümüz, kökenimizin kanıtlarını yağmalayarak ya da çaldırarak heba etmişiz. Nerden ve nasıl geldiğini bir türlü anlamadığım “ben” merkezli toplumumuz kendi tarihlerini, adlarını satmakta bir sıkıntı duymamış ve vatana ihanet...
Birinci Dünya Savaşı’nı ilkokulda, ortaokulda, lisede dinledik, durduk. Geçenlerde aldım kağıdı kalemi elime, sokağa çıkıp rastgele denekler çevirip sordum; “1. Dünya Savaşı’nda noldu?” Allah sizi inandırsın, 1000 deneğin tam tamına 889 tanesi “Almanlar yenilince biz de yenilmiş sayıldık” dedi. O kadar. Tabii savaşın nedenleri, gelişmeleri, sonuçları filan bir milyon ton detay. İstesem boğarım bu detaylarla, feleğinizi şaşırırsınız ama bu detayların biraz...
15 Mart 2009 AKP İzmir Mitingi’nden.
Ellerinde AKP bayraklarıyla damarlarındaki alkolü kombine etmiş, ayakta durmakta zorlandığı halde etraftaki insanlara küfürler yağdırıp rahatsızlık vermekte hiç de zorlanmayan radikal islamcı ampüllerimiz bu vaade duyarsız kalmayacak: ”Belediye iktidarı bize geçtiği takdirde; herkes yine istediği gibi el ele dolaşmakta özgür olabilecek.” Allah sizden razı olsun.
Son Mudahaleler