Tüm acımasız yanlarıyla saldırırken hayat, içimizde hep varolan bir istek, bir arzu yığını gibi duruyordu bir fanzin olarak “dile gelme” sevdamız. Gündelik sarsıntılar arasında her ne kadar varlığını unuttursa da hiç ummadığımız bir anda aklımıza takılıverirdi bir daha çıkmaksızın. Bazen adını koyma, şeklini çizme telaşlarıyla özünden uzaklaştırdık ve don biçtik doğmadık çocuğumuza. Birşeyler yapmalı, birşeyler söylemeli anateması içki dolu gecelerimizde ne kadar azarsa azsın sabah...