![fasulyedeni babam öldürdü](https://www.fasulyeden.com/wp-content/uploads/2024/05/ahmet-ozal-babami-kim-oldurdu-large-2.png")
Ertuğrul Özkök bugünkü köşesinde Micheal Jackson’un yeni bir konser hazırlığında olduğunu ve bunun için çok pahalı bir prodüksiyona hazırlandığını yazmış. Söylenene göre -ki büyük ihtimalle pazarlama amaçlıdır- Moon Walk’u aşacak yeni bir dans üzerinde çalışıyormuş Jackson. Adam 50 yaşında, yaşıtları torun torbaya karıştı, o da o yaşıtlarının torunlarını taciz ede ede tüketti, heba etti kendini; çıkmış yeni bir dans diye ortalığı ayağa kaldırıyor. Garip.
“Blues köklerdir, geri kalan her şey ise meyveler…” demiş William James “Willie” Dixon. Haksız da sayılmaz baba. Bugün dinlediğimiz müziklerin çocuğunun Blues’tan evrimleştiğini düşünecek olursak, köklere saygıda kusur etmemek lazım. Bunun için de ne yapıyoruz sevgili FasulyedenKom ahalisi? Ara sıra kendimizi Blues’un şefkatli kollarına bırakıyoruz.
Zülf-ü kâküllerin amber misaliBuy-u erguvandan güzelsin güzelKızarmış gonca gül gibi yüzlerinŞah-ı gülistandan güzelsin güzel Yüzünde yeşil ben aşikar olmuşÇekilmiş kaşların zülfikâr olmuşGözlerin aleme hükümdar olmuşMihr-i Süleyman’dan güzelsin güzel
Yan yana geçen geceler unutulup gider miAcılar birden biter miBir bebek özleminde seni aramak var yaBu hep böyle böyle gider mi. Suya hasret çöllerde beyaz güller biter miDikenleri göğü deler miBir menekşe kokusunda seni aramak var yaBu hep böyle böyle gider mi.
Ortaokulda mıydım ilk albümlerini çıkarttıklarında, emin değilim. “Gurbette yorgun düştün be ceylan” ile baya baya sükse yaptıklarını hatırlıyorum. Böyle rock gibi, metal gibi, ama bildiğin arabesk bir müzik türüydü Ayna’nın ki… Bugünlerde halet-i ruhiye gereği bünyeyi müziğe verince playlist döndü, dolaştı, “Adı konmuş ayrılığın” üstünde durdu. Lan dedim, Ayna vardı ya, melankoli de zirve yaptığın anların eşsiz dostu. Keltoş Cemil ile meçhul şarkıcı Erhan…
Bundan seneler önce keşfettiğim birisidir Mahmut Abi. Zamanla unuttum, gitti tabii. Bugün televizyonda tamamen alakasız bir şarkı dinlerken “noldu acaba bu adama?” diye aklıma geldi. Sitesine girdim, olanca haşmeti ile sapasağlam ayaktaymış meğersem. Repertuar çok gelişmemiş aslında, ve hala arada vasatın altında birkaç çalışma var gibi. Hepsini dinlemedim, kafam bulanık ama, yıllar önce kopartan etkisine maruz kaldığım This world should sink‘i sizinle paylaşayım istedim. Orhan…
Sanki terkedilmiş bir viraneyim,Her yanım dağılmış, yıkılmışım ben,Üstüne basılan taşlar misali,Paramparça olmuş, dağılmışım ben,Çaresiz kalmışım, gözlerim yaşlı,Çile rüzgarında savrulmuşum ben,Dertler derya olmuş, ben de bir sandal,Devrilip batmışım, boğulmuşum ben…