Çok sevdiğim bir dostum yakarıyordu; “Başsız kaldık ağabey…” derken gözünde alevlenen o hüzünle harmanlanmış isyan, bir yüce dağı delik deşik edebilecek kudrete haizdi. Fakat çaresizliği vücut diline yansıyor, elleri başının üzerinden yüz hatlarından bir çarşaf gibi kayarak parmak uçları çenesinin altında birleşiyordu. Üşüyordu. Soğuktan değil, yalnızlıktan üşüyordu.
“Başsız kaldık ağabey… Halı sahalarda bile yalnız kaldık ağabey!...” derken ansızın gözyaşları dökülüverdi dudağının kenarından. Çaresizdim. Bir çare bulamadığım için değil de, ağlayan bir insanın karşısında nasıl davranmam gerektiğini bilemediğim ve rol yapamadığım için çaresizdim. “Koy götüne kardeşim ya” dedim.
Derken umutlar yeşerdi. Beyazıt adına efsanevi isimlerden Ertu, İsmail ve Ozan isimli oyuncular, Cuma akşamı saat 22.00’da Kenan Evren Lisesi Halı Sahası’nda hazır bulunuyorlar. Bir efsaneyi geri döndürmek için.
Eski Açık’ın hemen arkasından bahsediyoruz. Reşat CURVA sever diyorlar. Doğru mudur?
Avcılara dea dan on numero halay başı olur. Sıkarsan musluk contası olur o kadar.Bu arada çak umut sarıkaya lezzeti alıyorum senden.
Kusma aparatına sıçrayan boogh Fetiş sapkınlıklarını bu tarz naif edebi beğenileri çarpıtarak gizleyemezsin ayrıca toynağını bu defada eline vermeyen altarı tum yumoş lıkya sksn. Hasretle tombık yanaklarını çimdirip saçını abı bıcı bıcı dıye dağıtan kardeşin altar tuco bin samsa.
aileden beyazıtçı olarak editörün kemik seslerini duymak istiyorum!
Nankatsu aklıma geldi.
Wakabayashi-Tsubasa tek, biz hepimiz.
“Bana yeterince büyük bir kaldıraç verin size Dea’ yı hava da şekilden şekile sokayım.”
Ben de sechoe gibi aileden Beyazıtlı olarak maça gelp Beyazıt’ı desteklemeyi düşünüyorum Hele usta yorumcu dellez geliyorsa kesin gelirim.
Beyazıt yıllar önce yine bir ramazan gününde Avcılar’a 2-3 fark atmış fakat bu galibiyeti sağlarken sahanın yıldızı dea’yı gözler önünde sindirmişti(dea’ya öyle hareketler yapılmıştır ki, en son müdahele de 30 takla atmıştır dea, durmadan gözümün önüne gelir o sahne, aklımdan çıkmaz her daim). Avcılar deplasmanda ki bu mağlubiyetten 1 buçuk sene sonra güzel bir bahar gününde kendi sahasında Beyazıt’a tam 20 fark atmıştır. Galibiyet çok açık ve nettir. Avcılar bu galibiyeti saha da eze eze alırken, Beyazıttan oyundan ağlayarak çıkmak isteyen arkadaşlar olmuştur. Maç boyu yerden kalkamayanlar, adaletten bahsedenler olmuştur.
Bu maçtan sonra sesler kesilmişti bir anda ta ki Avcılar’ın ilk maçta da oynamayan yıldız oyuncusu artık şehri terketmişken, Avcılar’ın korkulan oyuncuları şehir dışındayken bir anda sesler yükseldi. Maç isterük diye.
Oynayalım eyvallah. Büyük ihtimal yenileceğiz ona da eyvallah. Ama dikkat edinde bu maçta yediğiniz farkın 10 katını bundan sonra ki maçta yemeyin. Hatta dikaat etmeyin, yiyeceksiniz o farkı. Siz saha dışı oyunlar oynayadurun.
Biz Avcılar’ız bizden çok baş çıkar chuck, beyninde yarattığın dostuna da söyle o da rahat olsun 🙂
Biz dea’ya yapılan haksızlığın o zamanda karşısındaydık, bundan sonra da karşısında olacağız her daim.
Aman Chuck bi egoist oynarsan hangi laflar hazır biliyosun.
dea’ya karşı bu sevgi seli beni ta Turan ellerinde hüzünlendiriyor 🙂
http://www.youtube.com/watch?v=j63RWb-g6SU
Sonuç noldu verdiniz mi dea ya ayarı????